I powiem szczerze, że się nie dziwie. W żadnym wypadku nie popieram, smuci mnie to, ale naprawdę się nie dziwie.
W 2003 roku Irak został zaatakowany (jak się teraz okazuje kompletnie bez żadnego mandatu ku temu) przez George’a W. Busha. Facet, który nigdy nie krył się ze swoją religijnością (polecam film “W” Oliviera Stone’a; zaskakująco obiektywny; spodziewałem się, że reżyser Busha przedstawi w jakiś skrajny sposób). Spróbujcie się wczuć w rolę niewykształconego Irakijczyka, który wychował się w pamięci krucjat, a teraz znów jacyś krzyżowcy najeżdżają jego kraj.
W 2009 roku cały fejsbuk rysował karykatury Mahommeta. Osobiście uważam, że to właśnie ta głupia zabawa była punktem zwrotnym.
W 2010 roku ledwo udało się zapobiec organizacji w Stanach dnia palenia Koranu.
Jak to wszystko sobie przypomnę, naprawdę bawi mnie oburzenie ludzi zachodniego świata, że w Iraku znajdą się ludzie, którym żyłka po tym wszystkim pękła 😉
To jest pętla wzajemnie nakręcającej się nienawiści. Zaczynało się niewinnie. Najpierw psztyczek w nos jednej stron, potem rasistowskie wyzwiska drugiej. Potem doszło do profanacji symboli religijnych. Teraz mamy zabijanie w imię religii. Ktoś sądzi, że kolejny cios rozwiąże sprawę, zamiast ją zaognić?