Gdy docierasz do Kazbegi, miasta, które jest chyba gruzińskim odpowiednikiem naszego Zakopanego, podchodzi do ciebie pan i krzyczy “Israel?”. Gdy zaprzeczysz, krzyczy “Poland?”. Gdybym nie odpowiedział, że tak, zapewne krzyknąłby “Germany?”. Ten Pan doskonale wie jakiej narodowości najczęściej są przybywający do Gruzji turyści.
Gruzińska Droga Wojenna prowadzi do Kazbegi
To tylko jedna z rzeczy, które w Gruzji mnie zaskoczyły. O ile tu u nas ten kraj może jeszcze się wydawać jakoś egzotyczny, to na miejscu okazuje się, że Polaków odwiedzających go są naprawde niezłe tłumy. W hostelu na dziesięć łóżek pięć było zajętych przez Izraelczyków, trzy przez Polaków, jedno przez Niemca i jedno przez Kanadyjczyka. Ponadto w niemal każdym zwiedzanym miejscu też spotykałem rodaków. Sami Gruzini dziwią się temu i pytają czemu tak często odwiedzamy ich kraj. Odpowiedziałem, że to zapewne przez nową bezposrednią linię, promocyjne ceny i ogólnie częstą obecność tego kraju w mediach.
Największy kosciół w Tbilisi i zarazem Gruzji. Na pierwszym planie jest kilku Polaków
Druga rzecz jaka mnie zaskoczyła – ale trochę mniej, bo się w sumie tego spodziewałem – to nieprawda dotycząca gruzińskiej gościnności. OK, od razu wyjaśniam, że Gruzini są mili, gościnni i wszystkim się to chyba podoba, ale niestety po afrykańskich doświadczeniach musze powiedzieć, że już chyba nie znajdę milszego narodu niż Rwandyjczycy 🙂 Przez mój punkt odniesienia mam inny obraz.
I paradoksalnie zaskoczyło mnie też jak traktowani są w Gruzji Polacy. O ile genralną gościnność oceniam na “w porządku” to okazywanie sympatii do ciebie, gdy przyznasz się, że jesteś z “z polszy” oceniam na “rewelacyjne”. Nagle Gruzinowi zaczynają błyszczeć oczy i zaczyna się cieszyć jakby zobaczył swojego dawno zaginionego brata. Potem następuje standardowy monolog jak to wspaniale zachowała się Polska (reprezentowana przez Lecha Kaczyńskiego) w czasie wojny z Rosją w 2008 roku i jakim to bratnym narodem jesteśmy wobez Gruzji. Przyznam, że przyszło mi do głowy, że byłoby kiepsko jakby Komorowski spie*lił sprawę i zaprzepaścił ten kapital, jaki jego poprzednik nam wypracował.
Więcej pogruzińskich refleksji wkrótce 😉
Comments
Z Komorowskim nie ma problemu, bo ta miłość Gruzinów do Polaków trwa już od bardzo, bardzo dawna…
Sięga ona tzw. 20-lecia międzywojennego, a konkretnie 1920 kiedy to Polska wspomagała Gruzję przeciwko Bolszewikom, a potem przygarnęła ichniejszych żołnierzy. Koniec końców Ci żołnierze i oficerowie walczyli również w naszych szeregach w II WŚ. Potem w okresie sowieckim Gruzini bardzo podziwiali wszystkie nasze zrywy ku wolności, a szczególnie finał…
Miałem przyjemność być w Gruzji jeszcze pod koniec istnienia ZSRR i kiedy tylko Gruzini usłyszeli polską mowę od razu uśmiechali się i pamiętam też te ich świecące oczy, które opisujesz 🙂
Dzięki tej przyjaźni moi rodzice kupili mi wtedy w sklepie dla milicji (!) czapkę milicyjną i pagony oficerskie – rzecz generalnie niemożliwa…