Muzungu zrobił stronę

W pracy przy komputerze przeszedłem już 97 kilometrów

Dziś jest globalna akcja #WorkFromHomeDay gdzie podobno wszyscy pracujący z domu wrzucają na Instagrama swoje zdjęcie jak pracują. Nie mam instagrama, a ponadto chce wam opisać przy tej okazji coś innego.

Z domu – albo inaczej: nie z biura – pracuję już… od kiedy wróciłem z Rwandy, czyli będzie już ponad 10 lat. Przez ten czas wyprowadziłem się z pracą z faktycznego domu, gdy urodziły się dzieci, wynajmowałem lokal w którym wcześniej był fryzjer (co chwila ktoś wchodził z przyzwyczajenia by się ostrzyc i dziwił się widokiem, przepraszał i wychodził), potem bardziej formalne biuro, a jeszcze potem wróciłem do domu, ale domu rodziców.

Dodatkowo przez ten czas, siedząc 10 lat dzień w dzień 8 godzin przed laptopem, dorobiłem się potężnego bólu pleców.

Dodatkowo w ciągu ostatnich kilku miesięcy widziałem kilka razy informację, że podobno siedzący tryb życia jest bardziej niezdrowy niż palenie papierosów. A patrząc na siebie po tych dziesięciu latach, mogę to tylko potwierdzić.

Co więc robić? Już rok temu kupiłem biurko podnoszone do pozycji stojącej, ale nie sprawdza się. Chyba nie lubię stać więc i tak większość czasu po prostu siedzę przy nim i cierpię.

Od lat za to wiem, że na przykład Linus Torvalds (twórca Linuksa) w swoim domu ma “biurko do chodzenia”. Oto jak to wygląda:

https://www.youtube.com/watch?v=LE0JtUeyVJA&t=22s

Na jednym z naszych ostatnich WordUpów Sebastian opowiadał jak to fajnie jest pracować chodząc. Chodząc przyspieszamy krążenie krwii, mózg jest lepiej dotleniony i pracuje się nam efektywniej.

Też tak pewnie macie, że czasem w czasie spaceru wpadacie na genialne rozwiązanie problemu, co nie? Ja sam już tak robię od lat, że jak utknę z kodowaniem na jakimś problemie, biorę psa i idę na spacer. Albo do sklepu. Zawsze wtedy wpadam na rozwiązanie i aż się dziwie jakie ono jest proste.

Postanowiłem więc, że też będę miał takie biurko do chodzenia.

Współpracownicy podpowiedzieli mi jednak bym się wstrzymał. Co jeśli podobnie jak biurko do stania, okaże się, że to nie dla mnie? Będę miał wielki grat zawalający pół pokoju.

Nie głupie przemyślenie. Do tego takie biurko kosztuje od 700 złotych (sama bieżnia wkładana pod biurko napędzana jedynie mechanicznie siłą naszych mięśni) po 700 dolarów (bieżnia elektryczna) czy nawet jeszcze drożej.

Więc trzeba było się przejść na siłownię. Problemem jest jednak to, że żadna siłownia nie ma bieżni z blatem, na którym można by postawić laptop. Wszystkie mają te mniej lub bardziej ustawne panele z przyciskami.

Trzeba się było więc przygotować. Kojarzycie z podstawówki takie woreczki z grochem do ćwiczeń? No więc ja uszyłem taki, tylko wymiarów ryzy papieru (4,5 kg grochou!), od góry z kupionej w sklepie budowlanym wycieraczki domowej nakleiłem butaprenem gumowe łaty by laptop się nie zsuwał. Worek taki idealnie się dopasowuje do nierówności blatu bieżni, na górę stawiam laptop i chodząc pracuję. Tak to wygląda:

Pracuję tak już od końca lutego i przeszedłem w ten sposób już 97 kilometrów. Wiem to, bo bardzo dokładnie sobie notuję dzień po dniu ile przeszedłem, z jaką prędkością.

Nawet żeby się zmobilizować do chodzenia, rysuję sobie trasę na mapce gdzie hipotetycznie bym doszedł (idę w kierunku pewnego celu, o którym może wspomnę przy okazji innego wpisu)

Nie chodzę tak codziennie ale staram się by to były co najmniej trzy dni w tygodniu. I nie chodzę tak cały dzień: rano zaczynam pracę normalnie przy biurku, potem lecę na siłownię, po 2-3 godzinach bateria spada do prawie do zera więc wracam do pracy za biurko. Ale to i tak jest lepiej niż cały dzień za biurkiem.

Plecy czują się już lepiej. Właśnie potwierdzam ten efekt w drugą stronę: od tygodnia jestem przeziębiony więc nie chodzę na bieżnię i ból pleców wraca. Więc faktycznie to przez bieżnię/ruszenie się zza biurka choć na trochę.

Jak się pracuje? O wiele lepiej niż siedząco. Raz, że jak wspomniałem wyżej, gdy się ruszamy na mózg pracuje inaczej, więc i nasza praca biegnie dynamiczniej. Dwa, że będąc wśród ludzi na siłowni trudniej jest mi sie obijać. Nie wchodzę więc wtedy na żadne strony rozpraszające uwagę i odrywające od pracy tylko koduję, odpowiadam na maile i robię wszystko to, za co mi płacą. Tak, na bieżni jestem bardziej wydajny niż w domu.

Czy ludzie się śmieją? To kolejne pytanie, które słyszę jak komuś mówię jak pracuję. Przede wszystkim założyłem sobie, że mam to gdzieś co ludzie powiedzą. Jednak odpowiadając na pytanie: nie. Idę sobie na bieżni z laptopem, a obok mnie idzie kilka osób, z których część idąc gapi się w ekrany swoich smartfonów. Widzę, że czasem zerkają na mnie, szczególnie jak układam się tym grochowym workiem i potem laptopem na nim, ale jest luzik. Nie wiem co o mnie myślą, bo ani mi tego nie mówią, ani ich nie pytam 🙂 Myślę, że prawdziwy WTF to by był jakby ktoś na taką bieżnie wbił ze swoim pecetem, monitorem, klawiaturą… 😉

Czy sobie kupię bieżnię do domu? Nie. Odkryłem, że na siłowni mam ten dodatkowy mobilizator do pracy – mniej chętnie wchodzę na portale ze śmiesznymi obrazkami i lubię tę wartość dodaną. Więc zostaję na siłowni.

9

10 kwietnia, 2019 6 komentarzy

Najtrudniejsze słowo przy opisie zleceń brzmi “proste”

Czytam właśnie kolejne zlecenie przesłane do mnie i kolejny raz występuje z nim słowo “proste”. Naczytałem się już w życiu jego odmian i użyć mnóstwo: “prosta strona”, “prosty plugin”, “proste ustawianie”, “prosty wybór”.

Z doświadczenia wiem, że jeśli się znaczenia tego słowa z klientem nie doprecyzuje, ktoś na koniec będzie niezadowolony: klient, albo wykonawca. Więc wyjaśnię.

Gdy klient przykładowo pisze w specyfikacji:

Proste wybieranie rozmiaru zdjęcia

To być może ma na myśli:

Aby zmienić rozmiar zdjęcia chcę złapać za jego brzeg i przeciągnąć i tyle, to jest właśnie proste a więc i tanie

Programista / webdeveloper natomiast to samo zdanie rozumie jako:

Aby zmienić rozmiar zdjęcia wpisz w pierwszy input jego wysokość w pikselach, a drugi input szerokość. I błagam nie każ mi sprawdzać czy wpisałeś tam liczbę czy jakiś przypadkowy ciąg znaków. Jeśli rozumiesz proste jako tanie, to to jest właśnie proste.

Drodzy klienci, którzy w przyszłości być może traficie na ten wpis, a potem do mnie: dajcie od razu znać, czy rozumiecie, że “proste w użytku” to coś na kompletnie drugim końcu skali wobec “prostego w wykonaniu” 😉

Kiedyś darłem koty z klientami, z którymi nie doprecyzowaliśmy tego słowa, potem widząc słowo proste od razu kasowałem maila ze zleceniem, ale może teraz nam się uda porozumieć?

Zwykły czytelniku, może też freelancerze: nie krępuj się zacytować tego wpisu w rozmowie ze swoim klientem, jeśli oczywiście zgadzasz się z powyższym 😉 Niech i Twoje nerwy nie cierpią.

0

7 lutego, 2014 4 komentarze

Niech już minie moda na slidery

Powiedzmy to głośno: slidery na stronach są pomyłką. Przyznaję, że sam je stosuję na przynajmniej jednej z moich stron, bez mrugnięcia okiem wykonałem takich dziesiątki, tylko dlatego, że klient tego chciał. Ale nie znoszę ich na stronach.

Slider, czyli kilka fragmentów treści strony zorganizowanych tak, że wyświetla się jedna, znika, pojawia się kolejna, często z efektem przewijania z boku na bok. Widzieliście to wiele razy. Wciąż widzicie na przykład na moim TradeMatiku. Ale obiecuję, że zajmę się tym, by i tam go nie było.

Mistrzowskiego slidera właśnie zobaczyłem na stronie Moscrif. Spróbujcie coś tam w nim przeczytać. Jak się nie da, spróbujcie wrócić do poprzedniego i zatrzymać to przewijanie. Ja sobie odpuściłem zdenerwowany i zszedłem niżej czytać dalszą część. Niestety – migający u góry przewijak nadal rozprasza i trzeba przewinąć dalej by nie było go widać.

Slidery robi się na stronach tylko temu, że się da. W niczym nie pomagają. No chyba, że slider bez automatycznego przewijania, ale taki – umieszczony na górze strony – trochę mija się z celem umieszczania czegoś w topie. Tam wrzucamy rzeczy najważniejsze, a brak autoprzewijania gwarantuje, że spora część ludzi nie zobaczy rzeczy, które uważamy za ważne.

Tu nie ma kompromisu, prawda? Oby slidery już odeszły z designu.

Chyba, że ktoś z Was zna dobry kontrprzykład. Zostawcie w komentarzu.0

4 listopada, 2012 2 komentarze

Strona z pasji, która w tydzień zaliczyła 25 tysięcy odwiedzin

Gdy uruchamiam swój nowy blog czy serwis, spodziewam się zazwyczaj około 100, może tysiąca wejść w pierwszym tygodniu. Moja najnowsza strona zaliczyła jednak w pierwszym tygodniu dwadzieścia pięć tysięcy odsłon. To był chyba strzał w dziesiątkę.

Też tak macie, że w głowie siedzi milion pomysłów na kolejne strony, z tego kilka wydaje się wam prawdziwymi hitami – tylko czasu brak aby do nich usiąść. I trochę strach, że co jeśli jednak się mylimy? O wiele bezpieczniej jest marzyć o sukcesie niż ten sukces osiągnąć.

Jednym z moich pomysłów na stronę, którego nigdy nie udawało mi się zrealizować, to społecznościowa wyszukiwarka połączeń lotniczych (ale bez ciśnienia – jeśli ktoś zna sposób na dojechanie pociągiem na drugi koniec kontynentu za grosze, też dobrze). Jedni szukają, wrzucają do bazy i zdobywają sławę i uznanie. Inni korzystają. Taki trochę wykop dla globetroterów i ludzi, którzy chcą dostać się do pracy w Londynie.

Zebrałem się w sobie i zrobiłem:

wziuum.com

Jest to tylko początek – pomysłów mam bowiem wiele – ale okazało się, że jest to coś, co się ludziom podoba. Prosty interfejs, bez zbędnych wodtrysków i miliona opcji. Jeśli szukasz lot, wpisz miasto lub miasta w wyszukiwarkę. Jeśli znasz połączenie – dodaj je. Nawet nie musisz się logować (ale zalogowanie dodaje dodatkowe opcje i wkrótce dodawać będzie jeszcze więcej). Jeśli masz dodatkowe pytania do danego połączenia, dodaj komentarz.

Proste? Proste. I takie, mam nadzieję, zostanie. Pojawią się nowe funkcje, wynikające naturalnie z tego czego tam brakuje i rozwiązujące kolejne problemy.

Mam nadzieję, że będzie to kiedyś miejsce, od którego każdy będzie zaczynał planowanie podróży. Że szukając połączenia znajomy znajomemu będzie rekomendował wziuum. Już teraz to róbcie bo już teraz jest warto. (Prawda?)

0

12 lipca, 2012 6 komentarzy

Ernst & Young zlecił coś Muzungu

Nie było to gigantyczne zadanie, ale jako, że klient jest prestiżowy i sam skontaktował się ze mną z polecania, a ja wykorzystuję ten blog do lansowania się jako web developer od wordpressa, to się chwalę 😉

Ernst & Young – być może kojarzycie ich z telewizji, gdy ktoś z tej firmy wypowiada się w jakimś programie ekonomicznym jak tym razem zachowa się kurs waluty X po decyzji Y – ma kilka blogów gospodarczych, w tym i blog o podatkach. Od kilku tygodni ma na nim nowość.

Na górnej belce jest link do Forum Dyrektorów Podatkowych. To takie miejsce gdzie fizycznie spotykają się ważni dyrektorzy w Polsce, ministrowie z różnych ministerstw i inne szychy. Wirtualnie mogli tylko czytać tego bloga.

Teraz mogą się także zalogować i w sieci wymieniać opinie, pliki i dyskutować o tym czy podatki powinny wzrosnąć czy zmaleć. Choć jak i inni śmiertelnicy nie mam dostępu do stworzonego przeze mnie tego miejsca raczej potrafię zgadnąć jak się układa podział opinii ministrów i księgowych w tej kwestii 😉

Nic więcej nie zdradzę. Wszystko działa, Ernst & Young jest zadowolony. A jeśli ktoś też chce mieć coś wykonanego przez wordpressowca, który oglądał Warszawę ze szklanego wieżowca E&Y i teraz się puszy to zapraszam do kontaktu 🙂

0

9 lipca, 2012 6 komentarzy

Zrobiłem nową stronę, bo mam psa

Tak to już jest. Od ponad miesiąca mam psa, Bazingę (bo to suczka, a ja lubię Big Bang Theory). W weekend zastanowiłem się czy są jakieś strony katalogujące hotele do których można z psem wyjechać.

Pewnie są, nie szukałem. Zamiast tego usiadłem i zrobiłem kolejną.

PiesTravel.pl

Strona jeszcze skromna, ale mam nadzieję, że przysłuży się kiedyś nie tylko mi w poszukiwaniu noclegu, którego obsługa toleruje nocne szczekanie 😉

Jeśli czyta to jakiś właściciel takiego przybytku, zapraszam do dodawania się do owego katalogu. Zupełnie za darmo!

Hej, a możecie mi pomóc wypromować ten mini katalog? Wrzućcie linka do niego na swojego facebooka, na google+, szepnijcie znajomym. Będzie mi bardzo miło 🙂

0

27 czerwca, 2012 8 komentarzy

Jak to się opłaca SeoPilotowi? A no właśnie tak

Gdy pisałem pierwszy raz o SeoPilot, sam się głośno zastanawiałem jak im się opłaca płacić mi (i innym) tak dużo za sam fakt uczestnictwa w ich programie reklamowym. W końcu mało kto chce płacić kilkaset złotych miesięcznie za wyświetlanie reklam na blogu, a tutaj płacą i te reklamy nawet wyświetlać się nie muszą. Zastanawiałem się, ale bez głębszego wnikania: skoro płacą, pytać nie będę, a jedynie wypłacać kolejne przelewy.

(Nawiasem mówiąc: wszyscy, którzy narzekali, że się do SeoPilot nie przyłączą, bo to przecież musi upaść, niech narzekają dalej. Prawdę mówiąc przekonywać na siłę nie będę. Faktem jest jednak, że z SeoPilot wypłaciłem już kilka tysięcy złotych i z każdym dniem kasy przybywa. Dokładnie: 45 złotych dziennie)

Teraz już wiem jak im się to opłaca. 🙂 Zostałem poproszony o wyrażenie opinii (co właśnie czynię tym wpisem) na temat ich cennika, jaki przedstawiają osobom, które chcą się reklamować.

Cennik wygląda tak:

Jak go czytać? Załóżmy, że chcesz się reklamować na stronie z PageRank 4. Jeśli chciałbyś aby twoja reklama wyświetlała się na stronie głównej przez miesiąc, musisz zapłacić za to od 16,5 zł do 24,75 zł, w zależności od witryny, na której chcesz by był twój link. Poniżej podana jest cena za reklamę na podstronie. Cena ta oczywiście jest nieco niższa.

W pierwszej chwili pomyślałem, że wytropiłem aferę 🙂 Za gotowość do wyświetlania reklam na stronie z PR=4 SeoPilot płaci mi około 200-300 zł miesięcznie. Wstawia blok reklamowy zawierający trzy reklamy.

Trzy reklamy na stronie głównej, trzy relamy na podstronach. Łącznie sześć reklam. Jak policzyłem SeoPilot z reklamodawcy może maksymalnie ściągnąć więc:

3 x 24,75 + 3 x 17,82 = 74,25 + 53,46 = 127,71 złotych

Jakim cudem ściągając około 130 złotych mogą mi płacić 300 złotych? Pralnia pieniędzy?

Po dopytaniu pani z działu marketingu firmy SeoPilot rozwiała moje wątpliwości 🙂 Okazuje się, że SeoPilot inaczej podchodzi do podstron niż inne znane mi systemy reklamowe: na przykład w AdTaily zamówienie reklamy oznacza wyświetlanie jej na wszystkich podstronach. W SeoPilot reklamodawca płaci oddzielnie za każdą podstronę.

Drugi iloczyn w równaniu powyżej należy więc jeszcze pomnożyć przez ilość podstron. I to już daje niezłą sumkę.

Jak dużą? Zobaczmy na przykładzie jednej z moich stron, które zgłosiłem do SeoPilot jako miejsce na reklamę. Mowa tutaj o WPzlecenia.pl. Page Rank tej strony to właśnie 4, SeoPilot płaci mi teraz za obecność jej w systemie 240 złotych miesięcznie, według google webmsaters tools strona ta zawiera jedną stronę główną (no way!) i 324 podstrony.

Powyższe równanie w planie minimum po poprawkach wygląda następująco:

3 x 24,75 + (3 x 17,82) x 324 = 3865,62 złotych

W planie maksimum SeoPilot z mojej strony może wyciągnąć od reklamodawców nawet 5798 złotych. Mają więc całkiem niezłą przebitkę i całkiem spory zapas. Nie dziwię się więc, że stać ich na samo płacenie stronom za udział w programie, nawet jeśli chwilowo nie mają żadnych reklam do wyświetlenia na uczestniczących stronach.

Pozostaje pytanie czy to się opłaca reklamodawcom. Moja odpowiedź na razie brzmi: nie wiem. 17 złotych miesięcznie za link na stronie z PR 4 to nie jest chyba dużo, nawet jeśli będzie on tylko na jednej podstronie. To mniej więcej rynkowa stawka (ale przyznam się, że rynek ten znam słabo). Czy jest to efektywne? Też nie wiem, ale przekonam się 🙂 Niedługo jedna z moich stron będzie reklamowana za pośrednictwem SeoPilot i o efektach na pewno poinformuję tutaj. Niektórzy mówią, że za używanie SeoPilot można wylecieć z Google (nikt jednak jak do tej pory nie podał faktycznego przypadku takiego wylecenia), przyznam, że mam to gdzieś. I tak obecnie o wiele większy i bardziej wartościowy ruch mam z sieci społecznościowych niż z wyników wyszukiwania 😉

Tak więc za jakiś czas możecie się tu spodziewać relacji “jak reklamowałem się w SeoPilot i czy reklama taka przełożyła się na realny wzrost zarobków jednej z moich stron” (której, na razie nie powiem, by nie zaburzyć przypadkiem pomiarów). Mam nadzieję, że będzie to success story, ale pożyjemy zobaczymy 🙂

I tak: ten wpis zawiera linki referencyjne i jak ktoś przypadkiem kliknie w nie, potem założy konto i też zacznie zarabiać na swojej stronie kilkaset złotych miesięcznie – SeoPilot zapłaci mi za takie przekierowanie. Okazuje się, że za to też płacą (i to całkiem sporo)0

6 czerwca, 2012 3 komentarze

Proszę państwa, oto Biebrza

Dawno już nie chwaliłem się jaką to nową stronę wykonałem, część z Was pewnie już zapomniała, że to właśnie robieniem wordpressowych stron zarabiam na życie. Jako, że jedno z moich ostatnich dzieł zapiera dech w piersiach, to jest chyba dobra okazja by Wam o mojej działalności przypomnieć 😉

Uwaga (vel reklama): jeśli ktoś też chce mieć taką stronę, a może nawet jeszcze lepszą, zapraszam do kontaktu!

Rozsiądźcie się wygodnie i podziwiajcie widoki, zarówno te programistyczne, te CSS-owe jak i te jak najbardziej naturalne, przyrodnicze. Bowiem zapraszam Was na stronę internetową o Biebrzy i Biebrzańskim Parku Narodowym.

Powyżej widzicie fragment strony głównej new.biebrza.com, ale do podziwiania jest tam o wiele więcej.

Strona pełni funkcję biznesową: ma sprzedawać wycieczki po Biebrzy i jej okolicach, oferować noclegi i reklamować wiele innych rzeczy, ludzi i instytucji, które z Biebrzą mają coś wspólnego. Jeśli ktoś szuka na przykład gdzie można nad Biebrzą dobrze zjeść, gdzie wypożyczyć kajak, samochód lub nawet przelecieć się balonem – wszystko to na pewno tam znajdzie. Jest nawet sklep internetowy z pamiątkami z nad Biebrzy (oparty na mojej wtyczce TradeMatik).

Pieniądze to oczywiście nie wszystko. Strona na pewno przyda się także innym, którzy Biebrzę wolą zwiedzać sprzed ekranów komputerowych. W szczególności polecam podstronę z informacjami o tej rzece i naprawdę imponującą galerię fotografii (poważnie, zajrzyjcie, bo niektóre zdjęcia zapierają dech w piersiach, aż się nie chce wierzyć, że to nasza rodzima rzeka, a nie Amazonka).

OK, dość marketingu, przejdźmy do tego, co najczęściej opisuję w takich przypadkach, czyli jak przebiegało tworzenie strony i co strona ma w bebechach 🙂 A mam się czym chwalić bo chyba nigdy dotąd nie wyciskałem aż tyle z WordPressa. Ba, nie zdziwię się, jeśli ktoś z Was nie będzie mógł uwierzyć, że to jest nadal WordPress i że nie musiałem tutaj w ogóle modyfikować jego źródeł (dzięki czemu klient może śmiało korzystać z nowszych wydań WordPressa nie bojąc się, że coś się przy aktualizacji popsuje).

Strona nie była tworzona z niczego. Firma Biebrza Eco-Travel posiadała witrynę od dawna (uchowała się jej stara wersja angielska więc każdy może porównać stan przed i po) i patrząc na ów stary design, zakładam, że był projektowany z 13 lat temu. Przynajmniej tak wtedy wyglądały moje strony internetowe 😉 Strona zarabiała na siebie. Właściwie to mało powiedziane: była chyba głównym źródłem dochodów, bo to w internecie klienci znajdowali ofertę firmy i przez formularz na stronie składali zamówienia na wycieczki.

Dlaczego więc zmieniono silnik strony na WordPressa? Z dwóch powodów: stara strona trąciła już myszką, a co ważniejsze: nie było tam żadnego silnika strony. Gdy w ofercie firmy pojawiała się nowa wycieczka, informatyk (w ostatnim okresie działania starej strony to byłem ja) otrzymywał na maila plik Worda z opisem imprezy, zdjęcia z aparatu ( w rozdzielczości 2500×1200 pikseli i wadze po 3 MB) z prośbą o umieszczenie wycieczki na stronie. Wtedy łączyłem się przez FTP ze stroną, tworzyłem nowy dokument html, przekopiowywałem treść, przeskalowywałem w Gimpie zdjęcia, dodawałem “znak wodny”, dodawałem do opisu, otwierałem kilkadziesiąt już istniejących podstron zbiorczych (także w notatniku) i edytując ich kod html dodawałem odnośnik do nowej imprezy.To samo z wszelkimi innymi typami treści.

Całość zajmowała godziny, była żmudna i kosztowała firmę sporo pieniędzy. Analizując kod strony widać było wyraźnie, że przede mną było wielu innych informatyków, którzy nie wytrzymywali takiego trybu pracy (moje wprawne oko wyłapało tam naleciałości z różnych programów od windowsowego notatnika przez DreamWeaver po Front Page i mnóstwo kodu wskazującego na wybieranie w MS Word opcji “zapisz jako stronę web”). To była tragedia do rozczytania, a żeby choćby poprawić jakąś literówkę musiałem spędzić sporo czasu na rozgrzebywaniu tych html-owych śmieci. To zniechęca do pracy, a co ważniejsze dla klienta: kosztuje dużo ze względu na czas potrzebny na to. Nie mówiąc już o zapewne kolejnych problemach z kolejnymi informatykami, którzy rezygnowali z tej żmudnej pracy i konieczności szukania następnego.

Po przejściu na WordPressa założenie było takie, że strona dostanie nowy wygląd (nawiązujący jednak do starego), nowe możliwości i typy treści, a co najważniejsze to już sam właściciel strony bez wymogu znajomości HTML sam będzie te treści dodawał, aktualizował i układał w sposób jaki będzie tego chciał. To niewątpliwe zalety, ale pojawiła się spora obawa:

Stara strona była bardzo dobrze zaindeksowana w wyszukiwarkach, a to z Google przychodziła większość klientów. Czy kompletna przebudowa strony, zmiana treści i zmiana odnośników do poszczególnych podstron nie sprawi, że nagle w jeden dzień firma przestanie zarabiać? Nie będę Was trzymał w niepewności: dzięki sztuczkom z .htaccess i naturalnej miłości pomiędzy WordPressem a zagadnieniami SEO (na stronie nie ma nawet zainstalowanej żadnej wtyczki do pozycjonowania witryny!) wszystko poszło wyśmienicie. Sprawdźcie sami wpisując w google słowo “biebrza”. Stara wersja strony znajdowała się na 3. pozycji w wynikach wyszukiwania (po oficjalnej stronie parku i artykule w wikipedii). Nowa znajduje się na tej samej. Podobnie jest z innymi frazami związanymi z tą branżą i okolicą.

Przy budowie strony silnie wykorzystałem rewelacyjną nowość wordpressa jaką są własne typy treści. Jeszcze dwa lata temu wszystko publikowane na stronie musiało by być zapewne albo “stroną” albo “wpisem blogowym” przyporządkowanymi do kategorii “wycieczki”, “noclegi”, “baza żywieniowa”… Biorąc pod uwagę, że każdy z tych typów danych powinien mieć różne pola je opisujące (na przykład wycieczki mają określony termin startu i zakończenia, czego na przykład nie ma restauracja, która z kolei może zostać przyporządkowana do kategorii “restauracje”, “bary” lub kolejnej, która ni jak nie odnosi się do wycieczek czy noclegów), byłby to koszmar.

Dzięki wykorzystaniu własnych typów treści, każda opcja na stronie ma swój własny formularz dodawania. Przy imprezie (wycieczce) można określić tak podstawowe rzeczy jak “termin”, “program”, “miejsce startu” czy “przewodnik”, po te bardziej wyszukane jak na przykład “noclegi w okolicy” (i tu klient może od razu metodą przeciągnij i upuść stworzyć dowiązania do elementów o typie treści “baza noclegowa”), “współrzędne geograficzne” (jak zapewne zobaczycie każda wycieczka ukazana jest też na automatycznie generowanej mapie). Podobnie przy “bazie noclegowej” można określić cenę za noc, ilość miejsc noclegowych, wybrać do jakiej kategorii należy dany obiekt lub na przykład ile metrów/kilometrów jest do plaży.

Możliwości jest tak wiele (sama strona to obecnie aż 18 custom post types i każdy ma od kilkunastu do nawet kilkudziesięciu różnych pól formularza do uzupełnienia podczas edycji), że czasami ich edycja staje się szczerze mówiąc trudna. Z tego powodu wiele edycji wizualnych przenieśliśmy do front-endu – zalogowany właściciel strony może sam układać sobie pewne elementy na stronie od razu widząc jak to będzie wyglądało po edycji (nie musi nawet klikać przycisku zapisz).

Oto przykład jak układane są zdjęcia w galerii:

Wystarczy złapać myszką za zdjęcie i przemieścić je w nową pozycję. Po opuszczeniu zmiana zostanie zapamiętana.

Nie tylko zdjęcia można w ten sposób nosić. Przykładowo, pod każdą stroną jest sekcja “Sprawdź także”. Ją też można porządkować metodą przeciągnij i upuść i co najważniejsze – każda podstrona może mieć tu różne elementy i w różnej kolejności!

Taka wizualna wersja znanego zapewne części z Was pluginu widget logic 🙂 Tyle, że całość napisałem sam zgodnie z wytycznymi klienta.

Inne ciekawe rozwiązanie to wspomniane już wyżej terminy imprez. Każda wycieczka może być zorganizowana wiele razy w roku w różnych datach. Pierwotnie chciałem by klient musiał dla każdego terminu dodać kolejną wycieczkę, którą od poprzedniej różniła by się tylko datą, ale okazało się, że w takim wypadku pracy byłoby więcej niż przy starej wersji strony. Przykładowo “Fotosafari” organizowane jest kilkadziesiąt razy w roku. Dodanie kilkudziesięciu wpisów różniących się jednym polem nie wygląda zbyt wydajnie. Kolejnym utrudnieniem tutaj był fakt, że firma chciała móc przy każdym terminie danej imprezy zaznaczyć, że wszystkie miejsca już zostały wykupione, a nawet nie określać terminu w ogóle – w takim wypadku przy zamawianiu klient sam określał kiedy chce przyjechać na wycieczkę. Cały ten miks miał być trzymany w jakiś sposób w WordPressie i dawać się łatwo zarządzać i porządkować. Udało się, co na przykład możecie zobaczyć na stronie wszystkich wycieczek – imprezy uporządkowane są datami (a gdyby ktoś chciał zmienić sposób porządkowania po długości trwania, nie ma problemu). Jeśli jakiś termin jest już niedostępny informuje o tym odpowiednia ikona. Tabela uwzględnia też imprezy bez określonego terminu i właściciel strony sam decyduje w której części tabeli umieścić taką wycieczkę. Sortować można także po grupie docelowej wycieczki i sposobie jej organizacji. Wypas 😉 (btw. po części jak to zrobiłem opisałem w artykule na dev.wpzlecenia).

Powyższy opis jest długi, ale uwierzcie mi, że tylko poruszył malutki skrawek zadań programistycznych jakie przede mną stały. Dość powiedzieć, że całość prac trwała niemal 12 miesięcy! Przeniesienie 1800 subskrybentów newslettera do nowego – a jakże napisanego od podstaw przeze mnie – systemu opartego na wordpressie, sposoby wybierania elementów do zamieszczenia na stronie głównej, sposoby do wybierania i układania elementów na każdej podstronie (w tym i podstronach generowanych automatycznie jak na przykład na stronach kategorii), umieszczanie elementów na mapach google z podziałem na kategorie tych elementów i możliwością wyświetlania na mapie tylko części z nich, możliwość wyskalowania zdjęć do 12 predefiniowanych kadrów, różnych dla różnych fotografii, także różne atrybuty title dla każdego zdjęcia w zależności gdzie ono jest wyświetlane (inny podpis pojawia się na zdjęciu w galerii i jeszcze inny na tym samym zdjęciu ale przy wycieczce), ukłądanie zdjęć w różnej kolejności, automatyczne menu zakładkowe na górze strony generowane na podstawie kategorii do jakich mogą być przypisane wycieczki… uff. Nadal nie wymieniłem nawet połowy rzeczy 🙂

Ale chyba się udało, prawda? 🙂

0

4 maja, 2012 13 komentarzy

Zrobiłem sobie nową skórkę

Od jakiegoś czasu zachwycam się jednokolumnowymi, prostymi w wyglądzie blogami. Przez cały czas w wolnych chwilach rysuję sobie w Gimpie kolejne pomysły na design. Zawsze mi to wychodziło fatalnie, więc nigdy nie wyszło poza konceptualny plik graficzny.

Tym razem jednak pomyślałem, że to może się udać. W sobotę rano zacząłem rysować, dokończyłem już w HTMLu i CSS. W sobotę wieczór zmieniłem w wordpressowy szablon, dziś trochę go jeszcze dopieściłem i oto jest. Jak Wam się podoba?

Miało być skromnie i jest skromnie. Wiem jednak, że wielu rzeczy jeszcze brakuje. Na głównej stronie z listą wpisów przydałby się na końcu treści link do skomentowania. Coś jeszcze, biorąc pod uwagę, że ma być niezbyt kolorowo i pstrokato?

Sama skórka ma zdefiniowanych aż 7 obszarów do wyświetlania widgetów – na wszelki wypadek. Teraz wykorzystuję dwa, jeden widzicie, czy ktoś z Was zgadnie, gdzie jest drugi? 😉0

24 kwietnia, 2011 18 komentarzy

Internet Explorer 9 już za 4 dni. No wielkie k* dzięki :/

Microsoft się chwali, że już 14 marca zostanie wydana najnowsza wersja przeglądarki Internet Explorer czyli IE9. A ja się jakoś z tego nie cieszę.

Dziewiątka od dawna była zapowiadana jako ta wersja, która w końcu dogoni konkurencję. Która w końcu nie tylko w pełni obsłuży CSS2 (standard tworzenia stron internetowych stworzony 13 lat temu!) ale także zacznie prawidłowo podchodzić do przynajmniej podstawowych rzeczy z trzeciej wersji tego języka. Tak, obiecano nam – webmasterom koniec z wyrywaniem sobie włosów podczas tworzenia stron. Bo do tej pory jest tak, że gdy tworzysz stronę piszesz jeden kod pod Google Chrome, Mozilla Firefox, Opera, Safari i wszystko inne co wyświetla stronę, a potem piszesz drugi kod dla Internet Explorera. Wraz z IE9 miało się to skończyć.

Czy się skończy? Spójrzcie na tę stronę. Wersja beta dziewiątki obsługuje jak na dzień dzisiejszy 59% standardów.

Czy ktoś wierzy, że w te 4 dni wszystko to, czego nie potrafili poprawić przez kilkanaście lat rozwoju IE poprawią? Skończy się jak zwykle to się kończy w Microsofcie: wielkie obietnice, a na koniec byle co.

Na koniec nie śmieszny obrazek

0

10 marca, 2011 3 komentarze

Ogłoszenie z tupetem :)

Sposobów na znalezienie frajera do wykonania portalu internetowego jest wiele. Dziś jednak ktoś osiągnął w tym mistrzostwo.

Jeśli chcesz aby zbudowano ci (zapewne) złożoną stronę internetową za przysłowiową miskę ryżu, zorganizuj zawody. Kilkadziesiąt osób będzie w prawdziwym wyścigu programować ci serwis, a na koniec zwycięzcy wręczysz statuetkę 🙂

Nie wierzycie, że ktoś może być tak głupi by spróbować tej metody? No to zobaczcie to ogłoszenie.0

18 listopada, 2010 2 komentarze

Niemcy atakują Polskę

Tym razem jednak może się to skończyć dla nas dobrze, bo atak odbywa się po prostu na polski rynek hostingowy.

Pojawiła się właśnie w Polsce ponoć (ponoć, bo dowiedziałem się o tym dopiero jak się pojawiła) największa firma hostingowa – 1and1.pl. I żeby było o niej głośno przygotowała nie byle jaką promocję. Każdy kto założy konto hostingowe otrzyma 10GB miejsca na pliki, 3000 GB transferu miesięcznego i jedną domenę z końcówką .pl. I co najważniejsze: wszystko to dostajemy za darmo na dwa lata.

Wszystkim od razu pojawiło się w głowie pytanie: gdzie jest haczyk. Wygląda jednak na to, że haczyka nie ma. Rozdawanie za darmo tak szczodrych kont to po prostu forma reklamy, tak aby o firmie było głośno. Jak widać reklama działa, bo od wczoraj czytałem o tej promocji już w kilku miejscach, sam wysłałem info mailem do kilku osób i teraz – a jakże – piszę o tym na blogu, a Wy to czytacie (skorzystacie, powiecie dalej…).

Z promocji oczywiście skorzystałem. Najwyżej za dwa lata z firmą się pożegnam. “Wykupiony” hosting od wczoraj intensywnie testuje i już widzę, że idealny on nie jest (co wcale nie znaczy od razu, że jest zły).

Podczas rejestracji trzeba podać swój numer telefonu, a pole na to wymaga podania numeru kierunkowego. Podanie telefonu jest konieczne i trzeba podać numer prawdziwy, bo w przeciągu godziny dzwoni do nas automat w celu sprawdzenia czy my to my. Jeśli ktoś jednak nie ma telefonu stacjonarnego, nic nie jest jeszcze stracone: w pole numeru kierunkowego trzeba podać trzy pierwsze cyfry naszej komórki, a w dalsze pole pozostałe cyfry.
Serwer nie będzie automatycznie robił kopii zapasowej naszej strony. Musimy dbać o to sami.
Firma kiepsko nas informuje o naszej usłudze. Kompletnie nigdzie – ani w mailu otrzymanym po rejestracji ani w panelu – nie ma informacji o tym, jaki jest adres ftp do naszego serwera. Na szczęście intuicyjne zgadywanie działa (adres jest taki sam, jak adres www, bez żadnych prefiksów).
Dla firmy jesteśmy numerkiem, a właściwie numerkami. O ile we wszystkich chyba innych firmach wszędzie (do panelu, do ftp, do bazy) loguje się wybranym przez siebie loginem, to w 1and1.pl loginem jest z góry przydzielony numer. Bardzo długi i co najgorsze numer jest inny do panelu, inny do ftp inny do mysql. Fatalne rozwiązanie. Nazwa bazy danych też jest jakimś dziwnym długim zbitkiem znaków.
O ile hosting daje nam 10GB miejsca, to na bazę danych przeznaczone jest tylko 100MB. Malusieńko i czuje, że za dwa lata będzie to już mocno przeszkadzało.
Obejrzałem jak wygląda 1&1 w innych krajach: ceny nie powalają, więc można się spodziewać, że za dwa lata za przedłużenie będziemy sporo płacić. Mam jednak nadzieję, że to tylko zmobilizuje mnie do rozwinięcia w dwa lata postawionego tam serwisu tak, że opłata za hosting i tak będzie dla mnie niezauważalna 😉
Strona 1and1.pl działa kiepsko. Jeszcze wczoraj nie działała w ogóle, jeśli przed adresem nie dałem prefiksu ‘www.’. Po zalogowaniu do panelu administracyjnego za każdym razem dostaję informację, że wspierają jedynie przeglądarkę Firefox. Tymczasem już od ponad roku używam Google Chrome (i mimo informacji jaką serwuje mi strona, Chrome bardzo dobrze sobie z panelem chyba radzi).
I co najważniejsze! Na mapie siedzib firmy 1and1 Warszawa zaznaczona jest jako Warschau! 😉 Niemcy znów atakują Polskę 😉

0

28 sierpnia, 2010 18 komentarzy

No to sobie pochorowałem :)

Ale mnie trzepło 🙂

W poniedziałek z wielką ulgą wysłałem maila, że skończyłem stronę nad którą głowiłem się przez ostatnie ponad dwa miesiące i – choć wcześniej nic a nic na to nie wskazywało – w zaledwie trzy godziny wylądowałem w łóżku trzęsąc się i oblewając potem. Zdecydowanie choroba była odpychana koniecznością skończenia zadania, a gdy te zostało już skończone, zupełnie jakby ktoś przekłuł balon. Bum i leżę.

We wtorek jedyne co mi się udało to dodreptać (wciąż trzęsąc się) do sklepu spożywczego i apteki i wrócić do łóżka. Musiałem dziwnie wyglądać, bo w sklepie ekspedientki równie dziwnie na mnie patrzyły.

Dopiero w środę dreszcze i poty w miarę ustąpiły i zacząłem widzieć na oczy. Do teraz została mi lekka gorączka i kaszel i już będzie ok 🙂

* * *

Wam też, jak czytacie o tych moich dreszczach przyszła na myśl, że to może być malaria? 😉 Przyznam się, że we wtorek w nocy zacząłem sobie liczyć ile to czasu minęło od mojego ostatniego dnia w Afryce. Wyszło mi coś koło półtorej roku. Granicą ryzyka jest rok. Ale dlaczego nie miałbym być wyjątkiem? Objawy wypisz wymaluj jakby pasują. W łazience nawet sam sobie zajrzałem za powieki. Niestety lub stety nic nie zauważyłem. Nawet nie wiem czego miałemm szukać 🙂

A nawet jak nie malaria z Afryki to – nie wiem czy wspominałem – na malarię można zachorować także w Polsce. Ryzyko jest mikroskopijne ale jest. Lekarze uznają, że obszary zagrożone to te w promieniu 100km od lotnisk międzynarodowych. Do Warszawy mam 200km, ale dlaczego znowu nie miałbym być wyjątkiem? Gdzie ja trzymam te ciągle nie “zjedzone” malarone? Jak to było? Profilaktycznie jedna tabletka, a gdy jesteś chory – dwie?

* * *

Oczywiście pomimo tych wszystkich podejrzeń dobrze wiedziałem, że się sam wkręcam. Dopadło mnie jakieś zwykłe przeziębienie, ponoć jakiś wirus szaleje. To jak z totolotkiem: wiesz, że na wygraną masz mikroskopijne szanse, ale im dłużej o tym myślisz, tym bardziej wierzysz, że to możesz być właśnie ty. Ja piszę co chwila o malarii i polecam strony o malarii, im dłużej o tym myślę, zaczynam się rozglądać czy w Polsce na pewno jestem bezpieczny 🙂 Jestem, ale… 😉

* * *

Dobra, wracam do siebie, oczywiście kilkudniowe leżenie zaowocowało zapchaną skrzynką mailową i nagromadzeniem roboty, więc trzeba będzie to jakoś rozładować. W międzyczasie jednak jak obiecałem wyrzuce ten design i zainstaluje thematica.

p.s. stroną zrobioną się jeszcze nie chwalę, ale przyjdzie na to czas 🙂0

30 lipca, 2010 Add Comment

Jak zrobić żałobne obrazki na stronie?

W sieci zapanowała szarość. Jeśli jesteś webmasterem i też chcesz okazać szacunek wobec zmarłych na swojej stronie, jednak nie chcesz na stałe zmieniać wszystkich obrazków na stronie na odcienie szarości, znalazłem dwulinijkowy sposób w javascript pozwalający na żywo zamienić wszystkie obrazki ze znacznika <img> tak aby były pozbawione kolorów.

Po kolei.

Wchodzimy na stronę pixastic i pobieramy skrypt. Na stronie jest fajny konfigurator, który pozwala pobrać tylko co nam potrzebne. Jako, że niemal każdy chyba na wordpressie ma aukatywnione jQuery, polecam zaznaczyć opcje ‘Pixastic Core’, ‘jQuery plugin’ i ‘Desaturate’.

Pobrany plik umieść na serwerze i w nagłówku strony podlinkuj go (zakładam, że masz podłączone także jQuery).

W stopce strony dodaj skrypt js:

$d = jQuery.noConflict; 
$d("img").pixastic("desaturate");

I to wszystko.

Oczywiście skrypt nie załatwia wszystkiego. Nadal pozostaną kolory czcionek czy tła zdefiniowane w CSS, także obrazki tła nie zostaną podmienione.

Jak działa skrypt możecie zobaczyć na stronie HR Standard0

12 kwietnia, 2010 2 komentarze

Zaawansowana zabawa z szablonami podstron w WordPressie

Ten wpis jest kolejnym moim chwaleniem się jaką stronę wykonałem na bazie WordPressa, a zarazem chcę tutaj pokazać jak bardzo można zmodyfikować WordPressa (na pierwszy rzut oka nie widać, że to właśnie WordPress) i pokazać praktyczne zastosowanie dziedziczenia szablonów. Powiem szczerze, że jestem dumny z tego, co mi tutaj wyszło 🙂

Tutaj czyli na stronie Młodzi Twórcy wykonanej dla Urzędu Miejskiego w Białymstoku. Białystok ma program stypendialny dla ludzi uzdolnionych w różnych dziedzinach (ma zapewne jak i inne miasta, ale tylko Białystok jak widać chce się tym chwalić). Program działa już od jakiegoś czasu, ale teraz przyszła pora na stworzenie dla niego strony internetowej. I tutaj pojawiam się ja (jako podwykonawca dla Man With The Plan).

Powyżej obrazek przedstawiający stronę główną. Wszystkie zrzuty ekranu w tym wpisie są klikalne więc jeśli chcecie, śmiało przechodźcie aby zobaczyć jak to wygląda u Was 🙂

Jak widać nie ma tutaj typowo blogowego układu. Mnie to nie dziwi, bo WordPress coraz bardziej staje się zwykłym CMSem zdolnym do tworzenia każdego rodzaju stron (choć blogi się w nim robi najłatwiej). Mechanizm bloga wykorzystałem tutaj w dziale Aktualności. Reszta to coś, co w panelu administracyjnym WordPressa nazywa się po prostu Strony.

Ale jakie strony! Poklikajcie na odnośniki w górnym panelu, a przekonacie się, że praktycznie każda z nich wygląda inaczej. Było to nie lada wyzwaniem ale się udało. Inny układ kolumn na poszczególnych podstronach, co innego w sidebarach w zależności od tego na jakiej stronie się właśnie znajdujemy, “podświetlenie” dla pozycji w górnym menu nie tylko gdy jesteśmy na tej właśnie stronie, ale także na stronie potomnej danej podstrony.

Nie było to łatwe, bo musiałem zrobić to jak najbardziej user friendly. Założyliśmy, że osoby w urzędzie nie znają WordPressa, więc sztuczki z Custom Fields, zastosowanie widget logic, custom themes trzeba unikać jak najbardziej. Osoba dodająca treści ma po prostu dodać kolejną stronę, określić, że jest ona “dzieckiem” takiej czy innej strony, a WordPress i jego funkcje same mają rozpoznać jaką właśnie stronę internauta chce wyświetlić i pokazać ją jak na obrazku powyżej (tak, to jest zwykła strona w WordPressie, stworzona we wbudwanym w nim edytorze stron; to ja, a nie osoba wprowadzająca tekst zadbałem by nagłówki miały inny wygląd, by każdy akapit był właściwie oddzielnym divem, a zawarty w nim odnośnik do pliku stał się przyciskiem wyrównanym do prawej) lub na przykład jak ta strona:

Jak widać wyżej mamy trzy sekcje: opis stypendysty, jego (czy w tym wypadku – jej) program stypendium i jego/jej zdjęcia. Tu także całość została zrobiona tak, aby pracownik urzędu nie musiał niczym się martwić: musi jedynie dodać treść, dodać zdjęcia (działa także dodawanie filmów), a to ja musiałem rozpoznać gdzie zaczyna się program stypendium czy właśnie zdjęcia lub filmy (i sprawić by miały inne tło). Co więcej powstały strony grupujące: gdy pracownik urzędu doda stronę konkretnego stypendysty, automatycznie pojawi się ona na stronie ich grupującej rocznikami:

Udało się? Przy “odrobinie” znajomości WordPressa i umiejętności pisania dla niego funkcji, zabawy w dziedziczenie tematów graficznych, efekt jest chyba całkiem niezły, nie prawda? 😉

* * *

A może Ty też chcesz mieć taką stronę, szukasz kogoś kto zajmie się Twoim blogiem, albo znasz kogoś z takimi potrzebami? Zajrzyj na stronę O mnie i odezwij się do mnie w jeden z podanych tam sposobów, a na pewno uda nam sie razem wyczarować coś fajnego 🙂0

23 grudnia, 2009 5 komentarzy

WWF używa WordPressa, musicie mi wierzyć na słowo

Dziś rano w telewizorni widziałem reklamę społecznej akcji ratowania fok szarych organizowaną przez WWF Polska. Może więc się kolejny raz pochwalę zrobioną już jakiś czas temu stroną. Choć “pochwalę” to za duże słowo, bo nic Wam raczej pokazać nie mogę 🙂 Musicie mi wierzyć na słowo, że to co tu piszę, to prawda.

Blog wolontariuszy WWF, tak wyglądał projekt graficzny

Jakoś we wrześniu ktoś szukał kogoś, kto by znał się co nieco na WordPressie, więc się zgłosiłem. Okazało się, że trzeba uruchomić blog towarzyszący społecznej akcji ratowania fok w Polsce. Coś w rodzaju małego serwisu społecznościowego, w której osoby biorące udział w ratowaniu fok będą mogli się zarejestrować, blogować (stąd więc od razu przyszedł pomysł WordPressa), dodać swoje zdjęcia z pracy i wrzucić filmy. Napisać kilka słów o sobie, zaznaczyć swoją pozycję na mapie Google Maps tak aby, gdy ktoś szuka pomocy przy fokach w okolicy Helu mógł szybko odnaleźć patrolowiczów w pobliżu.

Strona jest już wykonana, działa od dawna (i z tego co widzę działa bez zarzutu, bo nikt nie zgłasza mi żadnych problemów). Niestety linka do strony podawać nie będę, bo tylko zalogowani ludzie w WWF mogą ją zobaczyć. Ale i tak się chwalę 😉

Powyżej znajduje się design na bazie jakiego miałem wykonać stronę. Praca na początku była prosta: pociąć wszystko do HTML zgodnego z jak największą ilością przeglądarek, zrobić z tego szablon do WordPressa. Potem zaczęły się schody.

Zleceniodawca wymagał bardzo precyzyjnego dopasowania się do zaleceń. Wskutek tego najpierw sporo czasu spędziłem na poszukiwaniu odpowiednich pluginów, by ostatecznie przegonać się, że każdemu coś brakuje lub robi to w nie taki sposób, jak było to opisane w zleceniu. I wtedy rozpisałem się podczas pisania kodu nowych pluginów, ściśle dopasowanych do wymagań. (Pamiętacie moje wpisy dotyczące publikacji nowych wtyczek i tutoriale jak wtyczki się pisze? To wtedy mniej więcej robiłem tą stronę).

Pluginów napisanych było kilka. Wspomnę o dwóch.

Jeden z nich to Youtube Add Video, który zamieściłem publicznie w internecie, tak by i inni mogli z niego skorzystać i przy okazji opisałem jak powstawał. W dostępnych pluginach brakowało możliwości określenia kto dodał film (nic dziwnego, przeważnie blog prowadzi jedna osoba, a tutaj WordPress działał niemal jako platforma blogowa) i możliwości wyciągnięcia informacji o ostatnio dodanym filmie i umieszczenia jej w sidebarze. Napisanie takiego pluginu okazało się wykonalne 🙂

Drugi plugin aż szkoda, że nie udostępniłem go nigdzie bo jestem z niego dumny (teraz nie mam już niestety dostępu do jego kodu). Plugin bazował na Google Maps API i pozwałał:

wyświetlić mapę w sidebarze
pokazać zaznaczonych na niej wszystkich wolontariuszy lub konkretnego (jeśli akurat przeglądaliśmy stronę użytkownika)
w panelu administracyjnym pozwalał użytkownikowi dodać swoją pozycję na mapie.

Plugin działa wyśmienicie, a przynajmniej działał w momencie oddawania strony zleceniodawcy 😉 Ale jak wspomniałem, żadnych reklamacji nie dostałem.

* * *

Było jeszcze kilka innych wtyczek, ale zdecydowanie mniejszych i mniej ciekawych. Z projektu jestem dość zadowolony bo rozruszał mnie po długien przerwie, od czasu gdy wykonałem stronę WildPoland. Obecnie zleceń mam całkiem sporo, w poprzednim tygodniu kilku osobom musiałem odmówić podjęcia się zadania, bo zwyczajnie nie wyrabiałem się w 24 godzinach na dobę 🙂 I teraz gdy to piszę, jestem właśnie w czasie krótkiej przerwy w programowaniu kolejnego wordpressowego wdrożenia.

Nie zmienia to faktu, że jeśli ktoś z Was właśnie potrzebuje uruchomić jakąś stronę i wierzy, że WordPress jako CMS sprawdzi się tutaj bardzo dobrze (w tym tygodniu to właśnie WordPress zwyciężył w konkursie na najlepszy system CMS open source), może śmiało do mnie pisać. Obecnie wykonywane przeze mnie zadania prędzej czy później będą musiały się skończyć i chętnie podejmę się kolejnych wyzwań. 🙂0

27 listopada, 2009 Add Comment

Wróciłem do Afryki!

Takim czymś to aż grzech się nie pochwalić 🙂 Co prawda osobiście, własnym ciałem w Afryce się (jeszcze) nie znalazłem ale z dumą mogę powiedzieć, że stworzyłem świetną (świetną, bo moją) stronę (ba! portal) dla okołoafrykańskiej organizacji.

Jakoś pod koniec września zapytano mnie, czy podjąłbym się karkołomnego wyzwania stworzenia strony integrującej mniejszości narodowe (głównie Afrykańczyków) zamieszkujące Europę z Europejczykami. Nic wielkiego: strona w kilku wersjach językowych, z opcją logowania, każdy może sobie założyć konto, każdy może na stronie prowadzić swojego bloga, opisać siebie w swoim profilu, może dodać zdjęcia, dodać filmy, ogłoszenia, pisać na forum, ustawić jakby status (gdy byłem o to poproszony śledzik jeszcze nie istniał więc tak tego nie nazwano)… Do tego mechanizm wysyłania wewnętrznych wiadomości, komunikator między użytkownikami (tym bardziej nikt nie słyszał jeszcze o NKtalk, więc i tego tak nie nazwano), możliwość ustawiania poziomu dostępu do danych w profilu (na poziomie całego profilu, jak i na poziomie poszczególnych danych). Możliwość pokazania się na mapie, możliwość dodawania się do znajomych, możliwość wyszukiwania się po kraju zamieszkania, pochodzenia, płci… Możliwość, możliwość, …

Zapytałem: “Czyli chcecie abym zrobił taką jakby kolejną Naszą Klasę, tylko że dla Afrykańczyków i to zrobił to w pojedynke?”

Dostałem odpowiedź: “Tak. I masz na to 30 dni czasu”

Już miałem odmówić, ale pomyślałem o racie za samochód, racie za pralkę i kredycie hipotecznym. Jako, że nie spłacam żadnych rat i tym bardziej hipoteki nie mam, argumenty te do mnie trafiły i nadl nie byłem zdecydowany. Tak naprawdę nie wiem o czym bardziej pomyślałem: o możliwości aby kolejny raz zrobić coś dla Afryki, o niemożliwym wyzwaniu stojącym przede mną (prawdę mówiąc im zadanie które staje przede mną brzmi bardziej niewykonalnie, tym większa jest szansa, że za nie się wezmę), czy o tej kupie szmalu jaką mi za to obiecano 😉

W każdym bądź razie, Proszę Państwa – oto Afrix!

Nie wszystko tam jeszcze działa z rzeczy założonych (ale zdecydowana większość już tak), serwis ma błędy (jeśli ktoś zauważy jakieś niedziałające linki czy inne bugi, napiszcie o tym do mnie w prywatnej wiadomości na Afriksie) ale jeśli uznać przyklejony do logo serwisu napis “beta” stwierdzam, że dzieło jest już zdatne do użytku. Zapraszam do oglądania, testowania i przede wszystkim zakładania tam sobie kont. Celem jest integracja nas – Europejczyków – z Afrykańczykami. Już niedługo serwis będzie poszukiwał wolontariuszy do pracy przy tematach integracyjnych, mam nadzieję, że pozwoli także nawiązać mnóstwo znajomości międzynarodowych 🙂

* * *

A jak się tworzy taki serwis w tak krótkim czasie? Co prawda termin został przekroczony, bo całość miało ruszyć 4 października, a ruszyło w ostatni czwartek, ale udało się dzięki wykorzystaniu już dostepnego oprogramowania. Pierwsze założenie było, że wszystko ruszy na BuddyPressie czyli społecznościowej wersji WordPressa, jednak niestety ta ma zbyt mało funkcji i po przeczytaniu dziesiątków listów na tamtejszym forum, niektóre rzeczy jak na razie są nie do ruszenia. Zdecydowaliśmy się na płatny SocialEngine. Mateusz Kasprzak zajął się projektowaniem designu, ja natomiast w między czasie wnikał w zawiłości nowego dla mnie silnika i sposobu działania szablonów smarty (które do tej pory znałem tylko w teorii). Czasu tego miałem całkiem sporo, bo projektowanie zeszło do 20. któregoś października 🙂 Po zaprojektowaniu całość przerobiłem na szablon smarty i… przerobiłem jeszcze raz. Pierwszy design nie spodobał się konsultowanym Afrykańczykom. Podobno był “za mało w stylu nigeryjskiego reggae” (jeśli ktoś nie wie co to jest – my też wtedy nie wiedzieliśmy – to niech zajrzy na stronę: to jest podobno nigeryjskie raggae 🙂 ).

Potem była chwila luzu, gdy wydawało mi się, że wszystko jest już dopięte na ostatni guzik, a przynajmniej nikt nie ma żadnych większych zastrzeżeń. Okazało się jednak, że ciężkie testy serwis zaczął przechodzić w przeddzień oficjalnego otwarcia (oficjalnego, bo brali w nim udział ważne osobistości media) i wtedy zostałem zasypany toną listów na skrzynkę 🙂 W ostatnią środę i czwartek pracowałem od 8 rano do północy. Ale udało się.

Teraz pozostało dodać kilka rzeczy których jeszcze nie ma, a fajnie by były i naprawiać na bieżąco wykrywane błędy. Ostatecznie po całej przeprawie z SocialEngine mogę stwierdzić, że fakt iż obecna jego wersja to 3.x jest jedynie zabiegiem marketingowym. 🙁 Mnóstwo błędów, braku konsekwencji w tworzeniu i kompletny brak dokumentacji (społeczność programistów wokoło SE jest nastawiona na pomoc, ale jedynie za opłatą, zatem próżno szukać rozwiązań problemów czy porad po internecie; można je kupić jedynie w postaci pluginów czy usług) . Mimo wszystko, a może właśnie dlatego, jestem dumny, że to ma jakieś ręce i nogi 🙂0

21 listopada, 2009 2 komentarze

Tworzenie pluginów do WordPressa – tutorial

Zauważyłem, że w sieci jest jakoś wyjątkowo mało poradników jak tworzyć pluginy do WordPressa, szczególnie po polsku (taki jest chyba tylko jeden). No to jest okazja by o czymś napisać 🙂 Bo tak się składa, że wczoraj w ramach ćwiczeń napisałem sobie taki prosty plugin od zera. Teraz popatrzcie jak to zrobiłem i przy okazji nauczcie się sami 🙂

Założenia: robimy plugin wykopowy

Plugin ma być maksymalnie prosty (w końcu to nasze pierwsze dzieło), bez nadmiaru kodu. Plugin będzie dodawał pod naszymi wpisami odnośnik, który po kliknięciu doda naszą stronę do Wykopu. Dokładniej: wyświetli nam wykopową stronę dodawania z wypełnionymi już polami na odnośnik, tytuł i krótki opis.

Tworzymy plik .php

Utwórz katalog oraz plik .php wewnątrz jego. Katalog i plik powinny (ale nie jest to konieczne) nazywać się tak samo jak nasz plugin; poszczególne wyrazy w nazwie powinny zostać rozdzielone myślnikami. Konwencją jest także rozpoczynanie nazwy pluginu od literek “wp”.

Mój plugin będzie się nazywał “WP Wykop by Muzungu”. Dlatego też utworzyłem katalog o nazwie ‘wp-wykop-by-muzungu’, a w nim plik ‘wp-wykop-by-muzungu.php’.

Tworzymy opis naszego pluginu

Opis pluginu umieszczamy w naszym pliku .php jako komentarz. Wygląda on mniej więcej tak:

<?php
/*
Plugin Name: WP Wykop by Muzungu
Version: 0.1
Description: Automatically Adds <strong>"Wykop To" button to your posts.
Author: Konrad Karpieszuk
Author URI: http://www.muzungu.pl/
Plugin URI: http://www.muzungu.pl/
*/

Co się stało się? W każdej linijce mamy pewien fragment opisu. I tak:

Plugin Name – to nasz nazwa pluginu.

Version: wersja pluginu w zapisie z kropką oddzielającą podwersje

Description: opis naszego pluginu. Jak widać w przykładzie powyżej możemy w nim użyć tagów HTML

Author: Imię i nazwisko autora pluginu, lub nazwa firmy, która go stworzyła.

Author URI: Odnośnik do strony WWW autora (bloga, profilu na Naszej Klasie… 😉 )

Plugin URI: Tu wpisujemy odnośnik do strony, na której plugin będzie opisany.

Sprawdzamy czy nasz plugin został zainstalowany w odpowiednio nowej wersji WordPressa

Właściwie to nie musiałem tego robić, bo ten plugin jest bajecznie prosty i zadziała pewnie nawet w starym WordPressie. Ale podaję jak to się robi, bo może w przyszłości sam stworzysz plugin, który będzie korzystał tylko z najnowszej wersji API tego systemu blogowego.

Oto jak to się robi. W tym samym pliku wpisujemy poniżej:

/* Version check */
global $wp_version;

$exit_msg = 'WP Wykop by Muzungu requires WordPress 2.5 or newer.
			<a href="http://codex.wordpress.org/Upgrading_WordPress">
			Please update!</a>';

if (version_compare($wp_version, "2.5", "<")) 
{
	exit($exit_msg);
}

I tak po kolei, w linii 11. wpisaliśmy w postaci komentarza co robi poniższy kod (to jeden ze standardów kodowania pluginów dla WordPressa: każdą funkcję dokładnie okomentuj, tak aby potem inni mogli ją sobie łatwo przerobić bez zbędnego zagłębiania się w kod).

Następnie w linii 12. wywołujemy zmienną globalną $wp_version, w której przechowywana jest informacja o zainstalowanej wersji WP.

W 14 linijce tworzymy string, który przechowuje komunikat błędu, jaki się pojawi użytkownikowi, jeśli spróbuje nasz plugin zainstalować w zbyt starej wersji WordPressa.

Linie 18-21 to instrukcja warunkowa sprawdzającą wersję WP z wersją wymaganą przez nas (tutaj: 2.5) i jeśli warunek nie jest spełniony, instalacja kończy się wyświetleniem komunikatu, który stworzyliśmy przed chwilą.

Tworzymy kod odnośnika do Wykopu

Następnie musimy stworzyć kod HTML odpowiedzialny za wyświetlenie odnośnika do strony dodawania do Wykopu, w taki sposób, aby od razu zostały przekazane do niej informacje o adresie naszego wpisu, tytule i jego treści. Zrobimy to tworząc funkcję o nazwie WPWykopTo_Link().

Przyjrzyjmy się jednak najpierw jak wygląda odpowiedni odnośnik. Musi on nas kierować do strony http://www.wykop.pl/dodaj i przekazywać parametry metodą GET (czyli dokleić je do adresu strony) takie jak “url”, “title” oraz “desc”.

Zatem do dzieła.

/* Show a Wykop To Link */
function WPWykopTo_Link () 
{
	global $post;
	// get the URL to the post
	$link = urlencode(get_permalink($post->ID));
	
	// get a post title 
	$title = urlencode($post->post_title);
	
	// get first 350 characters of post and strip it off
	// HTML tags
	
	$text = urlencode(substr(strip_tags($post->post_content), 0, 350));
	
	// create a Wykop To link and return it
	
	return '<a href="http://www.wykop.pl/dodaj?url='.$link.'&title='.$title.'&desc='.$text.'">Wykop To</a>';
	
}

OK, znów lecimy po kolei i sprawdzamy co zrobiliśmy:

Linia 26: wczytujemy kolejną globalną zmienną, dostarczoną nam prez silnik WordPressa. $post zawiera w sobie wiele informacji o aktualnie przetwarzanym/wyświetlanym wpisie blogowym.

W linii 28. wywołujemy funkcję dostarczoną przez WP get_permalink(), która pobiera stały odnośnik do wpisu. Funkcja operuje tutaj na zmiennej $post->ID (czyli pobiera odnośnik do wpisu o określonym identyfikatorze). Odnośnik “urlenkodujemy” (przetwarzamy tak, aby bezpiecznie się wyświetlił jako parametr w innym URLu) i przypisujemy do zmiennej $link.

Linia 31 przypisuje do zmienne $title tytuł wpisu wyciągnięty z metody “title” obiektu $post. (nie znoszę programowania obiektowego)

W linii 36. na pierwszy rzut oka dzieje się wiele. Na drugi rzut oka jednak łatwo zauważymy, że wszystko co się stało, to pobraliśmy z obiektu $post treść naszego wpisu, usunęliśmy z niego znaczniki HTML, przycięliśmy do długości 350 znaków, także “zurlenkodowaliśmy” i przypisaliśmy do zmiennej $text. Proste? Proste! 🙂

Linia 40 to już banał. Zwracamy w niej kod HTML odpowiedzialny za wyświetlenie odnośnika do Wykopu. W czasie tego zwracania w odpowiednie miejsca podstawiamy nasze zmienne $link, $title i $text, tak aby utworzyły prawidłowy odnośnik dodający.

Doczepiamy nasz link do końca treści wpisu

Kod HTML utworzony, czas więc go doczepić do końca treści naszego wpisu:

/* Add Wykop To link to the end of the post */
function WPWykopTo_ContentFilter ($content) {
	return $content.WPWykopTo_Link();
}

Tutaj kod jest krótki. Tworzymy funkcję o zagmatwanej nazwie WPWykopTo_ContentFilter(), która pobierze parametr $content i doklei na jego końcu wynik działania naszej poprzedniej funkcji (czyli WPWykopTo_Link(), czyli kod HTML odnośnika do Wykopu). I tyle.

Informujemy WordPress aby użył naszego filtra

WordPress na tym etapie sam z siebie nie wie jeszcze, że jakaś funkcja już istnieje i przerabia treść wpisów w ten sposób, że dokleja na ich końcu odnośnik do Wykopu. To bardzo dobrze, bo pozwala nam to, teoretycznie (teoretycznie, bo w tym tutorialu nie pokaże jak to się robi; może w następnym rozdziale) na przykład dokleić odnośnik do Wykopu tylko do wpisów wyświetlanych na pojedynczych stronach. Ale w naszym przypadku chcemy aby link był dkolejany do wszystkich wpisów bez wyjątku.

Aby to sprawić używamy tak zwanych “haków” (ang. “hooks”). Haki “podczepiają” nasze funkcje pod silnik WordPressa. W kodzie WordPressa co rusz wpisane są funkcje sprawdzające czy w danym momencie jakiś plugin nie chciałby zmodyfikować działania owego silnika. Jeśli znajdzie taki plugin z odpowiednią instrukcją “hakującą”, pozwala mu zadziałać.

Haki są dwojakiego rodzaju.

Są haki podczepiane w momencie wykonania jakiegoś działania (action) przez WordPressa. Na przykład gdy zarejestruje się nowy użytkownik, gdy ktoś opublikuje nowy komentarz, lub gdy ktoś zamieści nowy wpis. Lub… przykładów jest bardzo wiele. Za zamieszczenie takiego akcyjnego haka odpowiada funkcja add_action(). Jednak teraz jej nie użyjemy.

Są też haki podczepiane w momencie wczytywania strony, których zadaniem jest przefiltrowanie tego, co silnik WordPressa właśnie wypluwa i zmodyfikowanie tej wyplutej zawartości. Takiego właśnie haka teraz użyjemy – chcemy bowiem wyplutą przez WordPressa treść wpisu zmodyfikować tak, że zanim pojawi się ona w przeglądarce odwiedzającego, doklejony do jej końca zostanie nasz wykopowy link. Za przefiltrowanie wordpressowego wyziewu odpowiada funkcja add_filter() i to jest właśnie moment gdy jej użyjemy.

Tutaj kod będzie bajecznie prosty i krótki:

add_filter('the_content', 'WPWykopTo_ContentFilter');
?>

Jak widać funkcja add_filter przyjmuje dwa parametry.

Pierwszy z nich to wskazanie co ma zostać przefiltrowane. W naszym przypadku filtrujemy treść wpisu, więc piszemy tutaj ‘the_content’. Pełna lista rzeczy, które można filtrować znajduje się tutaj.

Drugi parametr mówi funkcji jaka nasza funkcja ma zostać zastosowana do filtrowania zawartości pierwszego parametru. Dlatego wpisaliśmy tutaj nazwę naszej funkcji filtrującej ‘WPWykopTo_ContentFilter’.

I tyle, to już koniec naszego plugina.

Instalujemy plugin

Powyższe plugin na pewno działa. Ja już to sprawdziłem, a jeśli Ty też chcesz sprawdzić, utworzony na początku katalog ‘wp-wykop-by-muzungu’ wgraj do WordPressa w lokalizacji /wp-content/plugins. Następnie przejdź do panelu administracyjnego WordPressa. wybierz tam Plugins > Installed. Na liście pluginów zobaczysz swój plugin. Jeszcze on nie działa.

Aby zadziałał, musisz kliknąć obok niego napis “Activate”. Jeśli nie używasz WordPressa starszego niż 2.6, aktywacja na pewno się powiedzie. Przejdź teraz na stronę swojego bloga, a zobaczysz pod każdym wpisem mały, którki napis “Wykop To” 🙂

Zobacz też

Jest już dostępny rozdział drugi tego tutorialu.

Chcesz nauczyć się więcej?

Nie ma sprawy. Bardzo chętnie napiszę kolejne rozdziały, ale… gdy sam nauczę się czegoś nowego. 🙂 Jeśli chcesz to przyspieszyć, pomóż mi spełnić moje małe marzenie 🙂

A marzy mi się książka Vladimira Prelovaca WordPress Plugin Development – Beginner’s Guide. Kosztuje jednak prawie 30 euro plus koszty wysyłki.

Jeśli chciałbyś dołożyć złotówkę do niej (lub więcej):
– prześlij mi pieniądze przez paypal. Mój adres email w paypalu to selpod@gmail.com
– jeśli nie masz konta w paypalu, kopsnij mi kaskę na konto w mBanku. Mój numer konta: 21114020040000350230107505, a ja się nazywam Konrad Karpieszuk 🙂
Przelane pieniądze oznacz jakoś tak abym wiedział, że to na książkę 🙂 Jak chcesz pochwal się w komentarzu pod wpisem ile przelałeś 🙂0

12 sierpnia, 2009 9 komentarzy

Apache – lekki, szybki, przyjemny…

No chyba, że w wydaniu wraz z dystrybucją Ubuntu Linux. No ręce można załamać. Apache to serwer WWW; najpopularniejszy na świecie właśnie przez swoją szybkość i małe wymagania odnośnie zasobów. Bywa i tak, że na jednym serwerze Apache hostowane są dziesiątki tysięcy stron i wszystko działa bez zarzutu.

Ja tymczasem mam w systemie Apache’a zainstalowanego dla jednej strony i to testowej odpalanej raz na jakiś czas, gdy na niej pracuję.

I robię to tak: uruchamiam apache (sudo /etc/init.d/apache2 start), uruchamiam bazę MySQL (sudo /etc/init.d/mysql start) i wchodzę przeglądarką na localhosta, gdzie wyświetla mi się podstawowa instalacja WordPressa.

I ile taki apache po mniej więcej pół minucie pracy może zająć RAM-u? Sami popatrzcie, bo nie uwierzycie.

wszystkie procesy apache podświetliłem na żółto

Pięknie, prawda? Podliczając łącznie wszystkie procesy po pół minucie pracy (nie, że np pracował 4 dni i nazbierał śmieci) zajmują 154,3 MB.

Dodam, że zwykłe odświeżenie strony (bez skryptów php w sobie) sprawia, że apache pracuje 7-8 sekund zajmując całą moc obliczeniową procesora.

Zwyczajnie zaczyna mi być wstyd, że używam Ubuntu.0

11 sierpnia, 2009 5 komentarzy

Super wypasiona strona (warta kilka milionów dolarów)

Jestem niezwykle szczęśliwy, że to ja pierwszy mogę Wam donieść o powstaniu nowej, niezwykłej, pięknej, funkcjonalnej, uwielbianej przez tłumy strony internetowej, wartej według moich wstępnych szacunków od 4 do 370 milionów dolarów (strona jednak nie jest na sprzedaż). 😉

Strona – arcydzieło kodu, zawierające w sobie najnowsze technologie internetowe, takie jak XHTML, CSS i JavaScript – znajduje się pod adresem www.aukcjoteka.com. I wiecie jakie jaja? 🙂 To ja jestem jej autorem! Wypas, normalnie! 🙂

Uwaga! Zanim klikniesz w link wyżej, muszę Cię uprzedzić, że zdarzały się omdlenia wśród internautów, którzy przypadkiem natknęli się na tą witrynę! Wiesława z Bydgoszczy relacjonuje, że wchodząc pod adres www.aukcjoteka.com doznała niemal boskiego objawienia. Inny anonimowy Internauta przyznaje się do uczucia podniecenia seksualnego, już w momencie wpisywania adresu strony do przeglądarki. Zatem przygotuj się na nieoczekiwane!

Strona oficjalnie istnieje w sieci dopiero od wczoraj, ale już wywołuje burzliwe reakcje w polskim i światowym środowisku ludzi zrzeszonych wokół web 2.0, ekomers i hodowli pietruszki. Jeszcze zanim stronę ukończyłem dostałem zapytania odnośnie możliwości odkupienia strony przez Rafała Agnieszczaka z Świstak.pl, Pierre’a Amidyara z Ebay oraz kogoś piszącego do mnie w języku afrykanerskim z Allegro. Strona jest jednak jak wspomniałem nie do kupienia, ale udało mi się wynegocjować, że za każde wystąpienie na stronie słowa “świstak” otrzymuję 700 złotych, za słowo “allegro” mam 43 duńskie korony, a za “ebay” puszkę oryginalnej amerykańskiej coli i koszulkę z wilkiem wyjącym do księżyca. Są też fanty za pisanie paszkwili na temat konkurencyjnych wobec siebie serwisów. Zatem nie jest źle.

Część z Was na pewno się zorientowała, że www.aukcjoteka.com (czujecie to przyspieszone bicie serca, gdy kolejny raz widzicie ten seksi adres internetowy?) to kontynuacja mojego bloga aukcjoteka.blogspot.com. I rzeczywiście – na bloggerze nieźle się już dusiłem, zwłaszcza od czasu gdy poznałem możliwości WordPressa. Co więcej nie ukrywam, że na Aukcjotece zarabiam jakieś tam pieniądze i mam zamiar zarabiać ich jeszcze więcej. Czas więc było rozwinąć skrzydła. Pamiętacie zapewne moje pytanie o domenę .com. To właśnie po to mi była ona potrzebna 🙂 Spodziewajcie się, że na nowej Aukcjotece będę częściej pisał niż tutaj na moim prywatnym blogu (prywatny blog pozostanie na prywatne przemyślenia o byle czym i o wszystkim), więc już teraz dodajcie sobie do czytnika kanał RSS Aukcjoteki. Spodziewajcie się też, że Aukcjoteka nie będzie już blogiem, ale serwisem o aukcjach internetowych z większą ilością osób piszących i różnymi fajnymi bajerami i nagrodami dla czytelników.

Tak więc raz jeszcze zapraszam i uprzedzam 🙂 Jeśli tylko pojawią się u Ciebie uczucia nudności i zawroty głowy, drżenie rąk czy uczucie ciepła w miejscach intymnych, oderwij się na chwilę od www.aukcjoteka.com. Pomyśl, że to tylko strona internetowa (a nie – jak pisze Paweł Sobieszkodzący ze wsi Pajewo – “przykład potęgi ludzkiego geniuszu, doskonałe zestawienie kolorów, architektura div-ów godna mistrza Da Vinci uwzględniająca w sobie podział kartezjański, złoty środek i srebrne obrzeża podobne do murów antycznej Atlantydy”), odetchnij i odpocznij. I wróć jeszcze raz! 🙂

http://feeds.feedburner.com/Aukcjoteka

0

9 sierpnia, 2009 2 komentarze

Nie tylko narzekam na Ubuntu

Tak się Wam może wydawać, bo ostatnio tylko i wyłącznie piszę o tym jaki on jest wolny. To prawda, jest wolny (ostatni hit: po kliknięciu w Wyłącz komputer zaczyna się wyłączać dopiero po 15 sekundach lub wcale), ale ma kilka fajnych opcji.

Podoba mi się rozwiązanie zegarka w tym systemie. Kliknięcie w zegarek pokazuje kalendarz, mapkę świata i można sobie dodać więcej niż jedną lokalizację.

Bardzo przydatne. Jak wspominałem dorabiam sobie grzebiąc ludziom w stronach (głównie w wordpressie) i z oczywistych względów unikam brania zleceń od Polaków (bo Polscy zleceniodawcy wykonania stron to zwykłe ciule szukające frajerów co za 500 złotych zrobią im sklep internetowy, wypozycjonowany na pierwszym miejscu i do tego we flashu). Gnome’owy aplecik z zegarkiem więc bardzo mi się przydaje. Na obrazku powyżej widzicie więc, że właśnie skończyłem rozmowę o zleceniu z Olgą, bo choć u mnie jest po południu to ona idzie już spać. Dalej pogadamy sobie jutro 🙂

* * *

Jak się domyślacie wróciłem z weekendu. Wyjazd niestety nie potoczył się tak jak wszyscy by chcieli (jak to powiedział Bruce Willis w Pulp Fiction: “jest daleko od ok”), ale teraz łatamy rany celnie zadane i czekamy kiedy znów ruszą dla nas dni. Ale zaczyna znów być w porzo.

* * *

Ale humor mam i tak bardzo dobry, bo przed chwilą dowiedziałem się, że w przyszłym tygodniu mam się stawić na podpisanie umowy o pracę 🙂

Chwilę potem zadzwoniła do mnie moja dziewczyna, że też właśnie dostała pracę, więc humor w ogóle mam wyrąbisty. Wygląda na to, że schodzimy z tarczy 🙂

0

21 lipca, 2009 2 komentarze

Kupiłbymdomene.com

Podpowie mi ktoś gdzie najtaniej i bez kantów zanabędę domenę .com?

Domeny.pl mają tanio, ale w trakcie rejestracji nie wytrzymałem urabiania i traktowania jak półgłówka i wyczyściłem koszyk.

Na stronie podana cena domeny .com 9,90zł. Domeny nie da się włożyć do koszyka tak, aby była bez serwera za kilkaset złotych. Oczywiście koszyk można wyczyścić i tak też zrobiłem, ale dopiero teraz zobaczyłem, że 9,90zł to cena bez VATu i w sumie będzie to 12zł z kawałkiem.

Spoko. Kupuję dalej, dochodzi do płacenia i widzę, że już domena kosztuje 19,90zł. WTF?

Wywaliłem domene z koszyka, zarejestrowałem jeszcze raz i dopiero teraz wyświetliło mi info, że cena 9,90zł jest dla firm, a dla osób prywatnych 19,90zł. Wielka kasa to nie jest, ale firmie domeny.pl za traktowanie mnie jak łosia, który wszystko łyknie podziękowałem.

Wrzućcie w komentarzach jakieś dobre oferty firm rejestrujących domeny. Potrzebuję tylko domenę .com, bez hostingu. Wolałbym rejestrować ją w Polsce, ale jak oferty zagraniczne okażą się o niebo lepsze, mam konto w paypalu, więc problemu nie będzie.

Cena: jak najniższa, ale nawet jak będzie wyższa niż 19,90, byle uczciwie to skorzystam. Po prostu chce triumfalnie pokazać, że urabiać się nie dam 🙂0

16 lipca, 2009 13 komentarzy

WordPress SEO – Przewodnik

WordPress SEO – Definitive Guide To High Rankings For Your Blog.

Wrzucam na bloga, żeby mieć to jakoś zapamiętane i przeczytać kiedyś w przyszłości, bo – jako, że gdy mam zlecenie/pomysł na stronę pierwsze co się zastanawiam, to to, czy da się to zrobić w WordPresie – na pewno się przyda. Myślę, że także i Wam, więc zamiast w zakładkach, ląduje to tutaj. Dużo do czytania.0

8 lipca, 2009 4 komentarze

Proszę Państwa, oto łoś

Jak już mam swojego bloga, na którym mogę pisać o wszystkim, to pozwolę sobie chwalić się tu stronami jakie wykonałem. Na razie stronę wykonałem jedną (przemilczam chwilowo strony, jakie robiłem lata temu i które już nie istnieją w sieci, a swego czasu bywały dość głośne), ale szykuje się już kolejna. No to zaczynamy.

Proszę Państwa – WildPoland – biebrza, białowieża wycieczki (a podlinkuję w ten sposób, to może uda się przepchnąć stronę też nieco w górę w Google). Stronę wykonałem już jakiś czas temu (na początku roku), ale chwalę się dopiero teraz.

Strona wykonana na zlecenie mojego kolegi i bardzo ściśle według jego wytycznych. Całe szczęście, że kolega Łukasz ma dobry gust i bardzo dobrą wizję strony, bo dzięki temu wytyczne nie sprawiają, że swojego dziełka musiałbym się wstydzić.

Łukasz zawodowo oprowadza turystów po atrakcjach przyrodniczych. Najczęściej można go spotkać nad Biebrzą z lornetką w ręku i tłumem nadzianych angielskich i niemieckich turystyów przy sobie. Strona miała na celu pomóc w rozwoju Łukasza biznesu i z tego co wiem już spełnia swoje zadanie.

Wild Poland to mini portal o zwiedzaniu przyrody w Polsce. Łukasz wrzuca tam swoje informacje na ten temat, bloguje na temat zmian w przyrodzie, a wszyscy czytelnicy mogą podzielić się swoimi spostrzeżeniami na zainstalowanym tam forum. Z uwagi na fakt, że całość jest celowana w zagranicznych turystów odwiedzających Polskę, na stronie obowiązuje język angielski.

Łukasz za stronę zapłacił (niestety nie tyle, ile bym chciał, no ale w końcu to kolega 😉 ) więc strona ma mu się zwrócić i z tego co wiem, powoli już się zwraca. Poza oczywistym znajdywaniem przez stronę kontaktu na linii Łukasz – turyści, na stronie zainstalowany jest plugin sklepowy, dzięki któremu Łukasz sprzedaje swój własnoręcznie napisany i opracowany przewodnik po Bagnach Biebrzańskich. Sprzedaż ruszyła całkiem niedawno, ale jak dzwoniłem do Łukasza przed wyjazdem do szpitala, powiedział mi, że już po kilku dniach było pięć pierwszych zamówień. Bomba.

A teraz technikalia, dla tych, którzy je lubią. Że strona napisana jest w HTML i CSS pisać nie muszę. O wiele ciekawszy jest fakt, że całość strony chodzi na skrypcie WordPress-a z zainstalowanymi licznymi pluginami (nawet wspomniany e-sklep i forum to wp-pluginy). Nie wszystko z marsza oczywiście działało tak jak powinno i w kodzie niektórych pluginów musiałem pogrzebać, a część funkcji napisać samemu, ale dzięki temu poznałem jak niesamowicie elastyczny i wygodny jest to skrypt! Od teraz mam zamiar wszystko najpierw próbować zrobić na wordpressowym silniku, a dopiero jak się okaże, że nie jest to możliwe, będę zastanawiał się nad innymi pomysłami.

No ichyba tyle o stronie. Zapraszam do obejrzenia, skorzystania, jeśli tematyka strony leży w Waszym kręgu zainteresowań. Napiszcie też mi w komentarzu tutaj co o wszystkim sądzicie.

* * *

Reklama 🙂

…a dla tych, których strona powaliła na kolana, mam dobrą informację: jestem na sprzedaż 😉 Jeśli właśnie masz zamiar ruszyć z jakimś internetowym biznesem (ale tak na poważnie, bo bardzo nie lubię rozmawiać o czyichś fantazjach), to zapraszam do kontaktu (kkarpieszuk małpa gmail.com). Wiesz już co potrafię (potrafię oczywiście więcej) i jeśli chcesz mnie zatrudnić / zlecić mi prace nad stroną – oczywiście, że się polecam 🙂0

24 maja, 2009 3 komentarze